RobIII

Heerlijk. Lekker op je stuur meerammen als je in de auto zit. Of op je benen petsen als je ergens zit te wachten. Met je nagels of ring op de muis tikken en met je duim de bassdrum (heet dat ding zo?) doen als je zit te surfen.

Man, wat zou ik graag leren drummen. Soms denk ik dat ik aanleg heb. En dan raak je eens verzeild achter een verlaten drumstel en blijkt het toch niet zo makkelijk als je denkt.

Ik heb keyboard les gehad. Drie hele jaren. En na die drie jaren speelde ik nog steeds 'Hansje klein' en kon ik net, met pijn en moeite, wat akkoordjes erbij spelen. Noten leren lezen is me nooit gelukt. Ik vind het maar omslachtig en lastig te lezen. Ligt aan mij; weet ik. Daarom speelde ik op gehoor en uit het hoofd. Niet van de bladmuziek die voor mijn neus lag. Mijn muziekleraar stonk daar gelukkig nog in. Maar als je voor de derde demo-dag op rij (ieder jaar één) hetzelfde liedje zit te spelen dan komt er een moment waarop je zegt: zonde van het geld. In die tijd waren 'Synthesizer greatest' cassettes (want CD's waren er nog niet of amper) erg populair en was ik een fervent verzamelaar. Hoort een beetje bij nerd-zijn Wat mij vooral natuurlijk trok, als rechtschapen nerd, was het feit dat het ding van-voor-tot-achter elektronisch was en barstte van de knopjes. Het ene keyboard was nog 'vetter' dan het ander; je keek je ogen uit in de winkel. Maar dan moet je er wel wat mee kunnen...

Ik weet niet of het aan die slechte ervaring ligt of dat ik misschien andere on-ontdekte vrezen in mijn systeem heb maar op de één of andere manier komt het er gewoon maar niet van. Ik weet ook wel dat ik nooit een populaire drummer zal worden in een wereldberoemde band. Maar gewoon lekker op mijn zoldertje of in mijn schuurtje rammen op die dingen, puur voor mijn eigen plezier, is eigenlijk al meer dan genoeg. Maar dan moet je het wel kunnen...

Financieel hoeft het geen probleem te zijn; ik zwem dan weliswaar niet in het geld maar wat lessen en een leuk drumstelletje zijn nog wel te doen. Of ik dan mijn komende muziekleraar niet tot frustratie wil zijn, of niet voor een tweede keer wil ontdekken dat mijn ambities te hoog liggen of moet toegeven dat ik simpelweg iets niet kan... Ik weet het niet, maar de stap heb ik (nog) nooit genomen.

Ik vrees alleen dat mijn (overigens wel beide slechthorende) buren en de rest van de buurt for that matter er niet zo blij mee zijn

Wie weet. Ooit. Misschien.